نگو 16 آذر! بگو "هفته 16 آذر"

تاسوعا و عاشورای امسال (14 و 15 آذر) با فاصله یک روزه از 16 آذر، فرصت خوبی است برای تبدیل 16 آذر به "هفته 16 آذر".

هر چقدر هم که در یک روز تظاهرات کننده به خیابان بیاید باز هم برای دولت مشکل خاصی ایجاد نمیشود چرا که فردا همه چیز به حالت اول بر میگردد و زندگی روزمره ادامه پیدا می کند. یک شب برای حکومت هزار شب نمیشود. تا زمانی که تظاهرات ایران محدود به 16 آذر و 22 بهمن و چهارشنبه سوری و 18 تیر و غیره است نمیشود انتظار هیچ گونه تغییر یا حتی فشار محسوس بر حکومت را داشت. بیایید با تظاهرات در کل هفته 16 آذر فشار مضاعفی بر حکومت وارد آوریم.

بیایید هزینه همکاری با نظام را برای مزدوران بالا ببریم

تا وقتی هزینه همکاری با نظام پایین و مزایای آن زیاد باشد، تا قیامت شاهد بقای جمهوری اسلامی خواهیم بود. با آمدن مردم به خیابان ها بود که بدنه نظام به لرزه افتاد و شکاف سیاسی موجود در بین گروه های سیاسی داخل نظام چندین برابر گشت. وقایع روز عاشورا به حدی جدی بود که نظام برای مدت کوتاهی خود در معرض سقوط دید. اگر ماموران امنیتی و ضد شورش، فرماندهان بسیجی و ... هر روز با آرامش از خانه خود خارج و با آرامش به خانه خود بازگردند، هیچ تغییری در روند موجود ایجاد نخواهد شد ولی اگرچنین فردی به همان اندازه که یک تظاهر کننده در روز تظاهرات خود را در معرض آسیب جسمی و خطر ببیند، روند سرکوب در ایران به سرعت نزولی خواهد شد.

این وظیفه من و تو است که مامور گشت ارشاد، بسیجی، اطلاعاتی و سپاهی را راحت نگذاریم. تمامی این افراد خانه و خانواده دارند و هر روز پس از سرکوب و نیرنگ و اذیت و آزار مردم، به خانه های خود می روند. وقتی خانه این افراد ناامن شد، دیگر تن به سرکوب و اذیت و آزار مردم نخواهند داد.

بیایید نگذاریم دفاتر بسیج در دانشگاه ها و ادارات به فعالیت روزمره خود ادامه دهند. هر کجا چنین مامورانی را کم تعداد و ضعیف دیدیم، درس عبرتی به آنها بدهیم.

یکوقت کسی خدایی نکرده فراخوان تظاهرات نده ها! ملت تو سری خور ایران بیشتر از اینها تو سری می خواهد

پلیس امنیت اخلاقی هم اضافه شد. این همه سال نظام تو سرمون زده هیچ غلطی نکردیم .... حالا هم دوباره دستگیری خواهر و مادر و دوست و همسر به بهانه بد حجابی. آیا توسری برای ما بس است؟ خیر، ما سیر بشو نیستیم. دست این نظام درد نکنه که نیاز مبرم ما به توسری رو فراهم میکنه.

یکوقت کسی فراخوان تظاهرات نده ها! ما همون دوست داریم در آرامش توسری بخوریم. توسری کم بخور، همیشه بخور. اگر هم فراخوان میدید سعی کنید پراکنده و جدا از هم باشه. دانشجوها جدا از مردم تو دانشگاه ها، صنف کارگری جدا جلوی کارخانه ها، معلمان در محلی مستقل و جدا از دیگران، توده مردم هم تو مترو و زیر زمین وجاهایی که موجب تشدد خاطر نظام نشه.

یه وقت مستقل از شورای عالی هماهنگی سبز عمل نکنید ها! 10 نفر هم نمیتونید جمع کنید، تلاش بیخودی نکنید. اگر هم کسی فراخوان داد بهش منفی بدین و با گذاشتن کامنت منفی دیگران را از پیوستن به فراخوان منصرف کنید. اصلا بهش بگین که تو سگ کی باشی که فراخوان میدی. یکوقت ائتلاف تشکیل ندین با همدیگه بیانیه مشترک بدین ها! خیلی کار پوچ و بی فایده ای است. شماها که 10 نفرهم نمیتونین تو خیابون بیارین. اگر صبر کنید خود شورای عالی هماهنگی سبز بیانیه میده و یک روز رو برای تظاهرات تعیین میکنه، حتی شاید هم دوباره تند روی بکنه و هر هفته یک روز رو تظاهرات اعلام کنه. یک وقت کسی نسبت به رنج و عذاب زندانی های سیاسی و غیر سیاسی احساساتی نشه دعوت به تظاهرات بکنه! بالاخره از اینها یک چند درصدیشون سالم یا حداقل نیمه جان از زندان بیرون خواهند آمد.

ضرورت تشکیل ائتلاف بین اپوزیسیون خارج از کشور برای سازماندهی اعتراضات خیابانی

با توجه به اینکه عملا چیزی از اپوزیسیون در داخل کشور نمانده و اکثر فعالان سیاسی قلع و قمع شده اند و اینکه برخی از مردم از عملکرد اصلاح طلبان و شورای عالی هماهنگی سبز ناراضی هستند، نیاز به یک گروه هماهنگ کننده برای سازماندهی مردم ضروری به نظر میرسد. تا وقتی که هیچ جایگزینی برای شورای عالی هماهنگی راه سبز برای مردم ایران وجود نداشته باشد نمی توان انتظار روند متفاوتی از جریان سیاسی کنونی کشور داشت.

چنین ائتلافی می تواند متشکل از تمامی افراد مستقل و گروه های فعال سیاسی باشد که به آینده دموکراتیک اعتقاد دارند و هدف بعد از پیروزی خود را تشکیل حزب و فعالیت حزبی تلقی می کنند.

ما همگی با شخصیت های سیاسی و تحلیل گران ایران آشنایی داریم و به سخنرانی های آنان و تحلیل هایشان گوش می دهیم و بسیاری از موارد آنها را تحسین می کنیم. آیا وقت آن نیست که این گروه ها و شخصیت ها که همگی در مورد ضرورت سقوط نظام دیکتاتوری هم نظر هستند ائتلاف تشکیل داده و مردم را با بیانیه های خود سازماندهی و تشویق به مبارزه کنند؟

شاید طیف و تعداد افرادی که پیرو فراخوان های مستقل و جداگانه صریح افرادی مثل آقای بنی صدر یا سازگارا به خیابان می آیند آنقدر وسیع نباشد اما وقتی طیف وسیعی از اپوزیسیون تشکیل ائتلاف بدهد در آن زمان جمعیت بسیار گسترده ای از مردم وارد عمل خواهد شد.

تو سَری های نظام بر فرق ملت ایران: قبوض جدید، قیمت جدید بنزین

نداشتن آزادی بیان، تحریم و تحقیر، حجاب اجباری، خدمت سربازی اجباری، مافیای حکومتی، قتل های زنجیره ای، سرکوب و شکنجه و تجاوز و هزار مصیبت دیگه کم بود حالا قبوض جدید آب و برق و گاز و بنزین هم اضافه شده. عجب ملت بیچاره و تو سری خوری هستیم.


میگن خدمت سربازی اجباریه، میگیم چشم، میگن بنزین لیتری 700 تومنه، میگیم چشم، میگن ..... میگیم چشم. آیا به قبض گاز 200 هزار تومانی هم در نهایت خواهیم گفت چشم؟ آیا جوانان ما کماکان به خاطر اجتناب از محرومیت های ناشی غیبت از خدمت سربازی، به نظام جمهوری اسلامی خدمت خواهند کرد؟ تا کی ترس و وحشت و عدم هماهنگی گریبانگیر ما خواهد بود؟


تا وقتی ما در قالب خدمت سربازی به این نظام خدمت می کنیم و زیر بار قبوض آب و برق و گاز و قیمت جدید بنزین می رویم، چطور می توانیم انتظار داشته باشیم که شرایط عوض شود؟

سفره هفت سین بدون قرآن

نوروز پیروز!

اگر نقاشی یا پوستر هفت سین بدون قرآن و دیگر اجزای زائد دارید لینک بفرستید لطفا.

تعریف جدید خائن: فرد یا گروهی که از این به بعد فراخوان یا پیشنهاد تظاهرات کمتر از یک هفته بدهد

هر روز تظاهرات در ایران، چند صد میلیون تومان برای دولت خرج دارد. نظام با آماده باش و به کار گیری چندین هزار نفر نیروهای انتظامی، بسیج و ضد شورش و پرداخت حقوق اضافه و کارمزد ساعتی به آنان تحت فشار زیادی قرار گرفته و می گیرد. اگر این تظاهرات پیوسته و یا در چند روز متوالی صورت بگیرد، آنقدر هزینه دولت و فضای امنیتی شهرها شدید می شود که کنترل آن تدریجا از دست نظام خارج میشود. نظام دیگر قدرت بازیابی و نفس تازه کردن نخواهد داشت. مردم و به خصوص مردم عادی و نا آگاه از مسائل سیاسی چشمشان به خیابان است. وقتی ببینند هر روز نیروهای امنیتی در خیابان آماده باش هستند متوجه می شوند که دیگر نظام حرف اول و آخر را نمی زند و به جنبش خواهند پیوست.

به نقل از بابک داد: "آيا ما «نذر» كرده ايم سه شنبه به سه شنبه به خيابانها برويم، كتك بخوريم، قرباني و اسير تقديم حكومت كنيم؟
آيا برگزاري راهپيمايي، آن هم هفته اي يكبار كافي است؟ آيا نبايد قالب زمانبندي و من در آوردي «سه شنبه هاي خريد» را به «روزهاي اعتراض» تبديل كنيم؟ تعيين روزهاي سه شنبه براي تجمعات اعتراضي، درست مثل اين است كه ما به حكومت مهلتي يك هفته اي مي دهيم تا نفسي تازه كند، تجديد قوا كند، سازماندهي شود و در هر سه شنبه، تعدادي از جوانان ما را بكشد يا دستگير و زنداني و شكنجه كند. اينگونه ما فقط هفته اي يك بار، فرصت سركوب داوطلبانه(!) مردم را به اوباش حكومتي مي دهيم و هر هفته از شمار مردمي كه داراي انگيزه مبارزاتي هستند، كم و كمتر مي شود و دامنه دستگيري هاي فله اي بيشتر و بيشتر مي شود.

پیشنهاد تظاهرات برای روزهای 21 الی 26 اسفند هر روز ساعت 3: هفته اعتراض - همراه با نقشه


با تشکر از دوستانی که روز 24 بهمن رو برای تظاهرات اعلام کردند پیشنهادی را برای هفته اعتراض اعلام می نمایم. متاسفانه با فراخوان های پراکنده خیلی دیر به نتیجه خواهیم رسید. اتفاقی که میفتد این است : مردم به خیابان ها می آیند، صدها نفر دستگیر میشوند، سرکوبگران سر فرصت همه را شکنجه و اذیت و آزار می کنند و به زندان میفرستند، خانواده ها رو تحت فشار می گذارند، سند ملک و وثیقه چند میلیون تومانی طلب می کنند و پس از چند روز کم کم شروع به آزاد کردن زندانی ها می کنند و این روند تا تظاهرات بعدی ادامه یافته و تکرار می شود.



تظاهرات برای روزهای 21 الی 26 اسفند یک خاصیت خیلی مهم دارد: شامل سه شنبه اعتراض بعدی، تظاهرات 24 بهمن و چهارشنبه سوری نیز است و فشار افزونی بر دولت کودتا و نظام سرکوبگر وارد می سازد.

نقشه پیشنهادی تظاهرات هم در بالا میبینید. همیشه انجام تظاهرات در نقاط پر رفت آمد راحت تر است تا جای بزرگ و دور افتاده. بنابراین در این نقشه محدوده تظاهرات در بین میدان های ولی عصر، انقلاب، چهارراه ولی عصر و ... انتخاب شده است. هدف تظاهر کنندگان باید این باشد که به یکی از نقاط سفید (با دایره سبز در مرکز) برسند و در نهایت اگر موفق به تظاهرات شدند با حرکت در جهت فلش ها خود را به میدان ولی عصر برسانند.

زمان: 21 الی 26 اسفند هر روز ساعت 3 بعد از ظهر

مکان: به نقشه مراجعه شود

به امید همراهی شما با برنامه هفته اعتراض. لطفا اگر موافق هستید اطلاع رسانی کنید.


تا کی باید منتظر فراخوان مشاوران ارشد جنبش سبز باشیم؟ خودمون قرار تظاهرات 10 روزه بزاریم!

اومدیم و اینها تا عید هیچ بیانیه ای ندادند. دیگه اوضاع خرابتر از این حرف هاست که بخوایم صبر کنیم. وقتی این همه آدم پیغام میدن و تقاضای فراخوان تظاهرات می کنند همین ها می تونن خودشون روز تظاهرات اعلام کنند و دیگران هم به آنها بپیوندند. سایت های سبز هم که رسانه تلویزیونی ندارند. همه از طریق اینترنت از روز تظاهرات با خبر می شوند. شما روز رو اعلام کنید بقیه خواهند آمد. دیگه یک روز و دو روز هم فایده نداره، باید هر روز تظاهرات کرد. به قول بنی صدر: هر جای ایران را جنبش و هر روز ایران را جنبش کنید.

تظاهرات متمرکز بهتر است یا پراکنده؟

دوستان پیشنهاد های بسیار جالبی در رابطه با تظاهرات پیوسته در روزهای متوالی داده اند اما در مورد متمرکز بودن یا پراکنده بودن تظاهرات پیشنهادی ندادند. من فکر می کنم هرچند از نظر تئوریک تظاهرات غیر متمرکز به خاطر پخش نیروها در نقاط مختلف راحت تر به نظر می آید ولی عملا هر موقع تظاهرات خیلی پراکنده باشد جمعیت مردم به حد نصاب نمیرسد زیرا برای اینکه تظاهرات شکل بگیرد باید جمعیت مردم در هر نقطه و در آن واحد حداقل 5 الی 10 برابر نیروها باشد. وقتی قرار تجمع در یک نقطه باشد(مثلا میدان ولی عصر) بالاخره اینقدر مردم از جهت های مختلف به میدان نزدیک می شوند که در حوالی میدان یا خیابان ها یا محله های اطراف به خاطر تعداد زیاد موفق به تظاهرات و شعار دادن می شوند.
حالا دوستان نظرشون رو مطرح کنند شاید این عقیده من اشتباه باشد.

پیشنهاد برای تظاهرات پراکنده در روزهای 23 و 24 بهمن

این یک پیشنهاد برای برگزاری تجمعات کوچک (5 الی 10 نفره یا بیشتر) در مناطق مختلف شهر است برای ایجاد ترس بیشتر در حکومت و تشویق عمومی بیشتر مردم برای شرکت در تظاهرات بزرگ روز 25 بهمن. دیگر نباید فقط به انتظار روزهای تظاهرات بزرگ باشیم. وقتش است که تظاهرات را عمومی تر و گسترده تر کنیم. نیروهای سرکوبگر به هیچ وجه نمی توانند تمام مناطق شهر را برای چنین تجمعات پراکنده ای کنترل کنند. این عمل مقدمه ای خواهد بود برای تظاهرات بزرگی مثل 25 بهمن و تظاهرات بعد از آن.

نقشه اجرایی: ایجاد تجمعات کوچک و شعار سر دادن در نقاط مختلف شهر در خیابان ها هر بار برای 1 الی 5 دقیقه و پراکنده شدن فوری بعد ازآن. مکان این تجمعات نمی بایست لزوما جای شلوغ و پر رفت آمد باشد بلکه در مناطق خلوت تر هم می تواند انجام شود و مهم صدای افراد است که برای دقایقی کوتاه به گوش مردم محل و رهگذران برسد.
به امید پیروزی نهایی